Spork

Onderweg eten is altijd een uitdaging als je geen afval aanvaardt. Meestal doet dat probleem zich in de zomer voor als ik met de kinderen ergens naartoe ga zoals een pretpark of een zwembad.
Bestek meesleuren is dan weer niet altijd even makkelijk. Voor ieder een bestek op zak hebben neemt veel plaats in beslag.

Al een hele tijd geleden vernam ik dat er zoiets bestaat als een 'spork'. Het klinkt als iets uit een Star-Trek film en eigenlijk ziet het er ook een beetje alien-achtig uit.
De spork is een kruising tussen een 'spoon' en een 'fork'. Dus tussen een lepel en een vork.
Prettig is dat ze allemaal mooi in elkaar passen en bijna geen plaats innemen in mijn handtas. Ze passen ook nog eens perfect in het snackdoosje van de kinderen. Wat wil een mens nog meer?

Ik vond er 7 op de rommelmarkt voor een luttele 50 cent. Kan je niet voor sukkelen, toch?

Kleerkast nummer twee

De zoon was dit keer aan de beurt en ook hij weet erg goed wat hij wil als het op kledij aan komt.
Voor hem is het shoppen het grootste obstakel, niet het uitsorteren van wat te klein is. Zowat de hele inhoud van de kleerkast ging op de stapel 'te klein' of 'niet mooi'.

De zoon groeit erg snel, zowel in de lengte als in de breedte. 'Nen bear van ne kerel' al is hij nog maar negen. Wat bovenkledij betreft is dat gemakkelijk maar broeken zijn vaak te lang als ze in de lende passen en meestal spannen jeansbroeken zo dat je er compassie mee krijgt. Maar hele dagen in een jogging rond lopen zie ik ook niet echt zitten.

Het plan was dus om de tweedehands winkel in de stad onveilig te maken. Ik dacht dat het wel handig zou zijn. Alles hangt er mooi volgens kleur bij elkaar. Alle jassen, broeken en T-shirten bij elkaar op rekken. Het enige wat je moet doen is de juiste maat vinden. Geen tijdverspilling, geen geldverspilling en vooral.....geen zeurende negenjarige aan je been.

De oogst was jammer genoeg klein. Tweedehands kledij in zijn maat is niet veelvuldig voorradig. We moesten het doen met een jas, een T-shirt en een trui om van daaruit toch maar in een gewone winkel een paar broeken en nog wat T-shirtjes te kopen.

Het brengt de stand van de kleerkast op volgende:

- 3 hoodies
- 3 T-shirten met lange mouw
- 5 T-shirten met korte mouw
- 3 jeansbroeken
- 1 hemd
- 2 dikke truien
- 2 jasjes (1 lederen en 1 regenjas)
- genoeg onderbroeken (ben de tel kwijt)
- 9 paar sokken
- 2 pyjama's
- 2 onderhemden
- 1 riem
- 2 paar schoenen
- 1 muts en een sjaal en een paar handschoenen

Heel wat minder dan de kleine zus. Maar we kunnen er weer even tegen en de zoon is tevreden. Benieuwd of deze minimale kleerkastinhoud voldoende zal zijn.

Kleerkast

Vandaag was de uitgelezen dag om de kleerkast van de jongste eens uit te mesten. De echte zomerspullen zoals topjes en shortjes kunnen terug de berging in en maken plaats voor lange broeken en T-shirten met lange mouwen.

De jongste heeft een overvloed aan kledij. Dat komt voor een deel doordat ik ruil met een vriendin. Zij geeft kledij die te klein is voor haar dochter aan mij en ik geef de kledij die te klein is voor onze zoon aan haar voor haar zoontje. Recht evenredig, al heb ik het gevoel dat zij meer kledij koopt dan ik.
Daar komt anderzijds nog bovenop dat meerdere vriendinnen en familieleden vaak dingen doneren plus de kledij die ik nog bijhield van de oudste dochter. Een massa aan kledij dus. Bijna een winkel vol.

Vorig jaar hield ik alles bij en puilde de kast van de dochter uit met als gevolg dat het overzicht volledig weg was en het meer stress veroorzaakte dan comfort.
Na het lezen van het hoofdstuk over kledij in het boek 'Zero Waste Home' kwam ik tot het besef dat ik zou moeten kiezen, weg doen en minderen om het overzicht te bewaren.

De bananendozen werden uitgehaald en elk stuk werd gepast. Van alles wat paste werd een strenge selectie gemaakt. Eerst elimineerde ik de dingen die IK niet mooi vind, dan de dingen die dochterlief niet mooi vindt en tenslotte werd er een voorkeur gemaakt zodat er enkel het nodige aantal stuks overbleven.

Van de 12 pyjama's (JAWEL!) bleven er 5 over. 10 T-shirten met lange mouwen mocht ze behouden, alsook 5 jurkjes. De jeansbroeken (ook 10 stuks) hebben we voorlopig bijgehouden en zullen we met de tijd uit sorteren. Eerst voelen welke wel en welke niet lekker zit.
Truitjes waren in de minderheid al hebben we er daar ook een paar van weg gedaan.

Waar de overgebleven stukken naartoe gaan? Wel, op mijn beurt geef ik de kledij weer door aan een andere vriendin die waarschijnlijk ook haar eigen selectie houdt. Ik schuif mijn stress dus gewoon lekker door.

Ik geloof trouwens dat ik voor de jongste in totaal nog niet meer dan 200 euro aan kledij heb gespendeerd, schoenen niet inbegrepen. Ze is ondertussen al bijna 5 jaar bij ons. Geld dat we aan leuke dingen kunnen spenderen zoals een weekendje aan zee of eens een etentje met het gezin.

Het is trouwens altijd een goede uitvlucht om af te spreken met je vriendinnen, het is sociaal, ecologisch én kostenbesparend. Wie wil dat nu niet?

I pick up plastic

Op facebook is er een groep. 'I pick up plastic', heet die groep. Je vindt er allerlei verhalen van mensen die op straat, op het strand en in de natuur plastic oprapen en er voor zorgen dat het gerecycleerd geraakt of op zijn minst bij het restafval terecht komt.

Waar ik woon, in de stad, is zo'n operatie een full time job. Zeker nu het zomer is en er veel frisdrank en water gedronken wordt. Overal ligt het vol afval. De berm die de twee districten hier scheidt, is bijna een afvalberm geworden.

Het oprapen van afval is fijn om over te lezen en ik juich het graag toe maar zelf de stap zetten is toch wel weer eentje dat veel moed vergt. En ook al krijg ik genoeg goede voorbeelden, de schaamte om bekeken te worden en bestempeld te worden als 'vies mens' is erg groot.

Ik begon dus met mijn eigen stoep. Die is de moeite om elke week eens te doen. Papiertjes van snoep, blikjes, flesjes, sigarettenpeuken, noem maar op. Met een grijper vinden zelfs de kinderen het een leuk jobke en gaat het nog eens vooruit ook.

Op weg naar school zag ik de laatste week zo veel flesjes en blikjes liggen dat ik me aangesproken voelde om toch meer te gaan doen. En gisteren ben ik begonnen. Zonder kinderen, aangezien het steeds stoppen met de fiets om iets op te rapen de nodige valpartijen en te laat komen op school zouden veroorzaken.
Op de weg terug naar huis en op weg naar school om de kinderen op te halen raapte ik enkel blikjes en flesjes waar ik gemakkelijk bij kon. De goot, de geul naast het fietspad of het speeltuintje waar we door fietsen.
Alles wat te vies was, te ver lag, te moeilijk bereikbaar was of reeds gebruikt was als toilet liet ik liggen. Het resultaat van drie fietstochtjes is er eentje van formaat. Ik verschoot er zelf van.

14 blikjes
10 flesjes
1 oliefles
1 kroonkurk

Of ik dit elke dag ga doen weet ik niet. Ik ga in ieder geval wel de stad er eens over mailen.

Etiketje

Het enige beetje afval aan onze schnitzel van de beenhouwer was dit kleine, stomme etiketje. Daar word ik nu blij van.

Zee

Een goede maand zijn de kinderen en ik al bezig met opruimen, verkopen en minimaliseren. En ik moet zeggen dat het best wat tijd en moeite kost. Langs de andere kant geeft het ook veel energie om afstand te doen van spullen die je nadien niet meer hoeft op te ruimen. Zo'n opgeruimde berging is toch echt fijner om in te lopen.
Er kwamen ook al dingen boven waarvan ik niet meer wist dat we ze nog hadden. Tijd dus om die zaken weg te doen. Niet gemist = niet nodig.

Ook plaatsen we (lees 'ik') elke dag wel iets van spullen op een verkoop site. Sommige dingen zijn meteen weg, andere blijven dan weer wat hangen.
Het is best wel spannend want met het geld gaan de kinderen en ik een weekend naar zee. Iets waar ze al lang naar uit kijken.

Nu is alleen de vraag of we op tijd ons doel gaan halen. Maar dat tripje komt er zeker en vast! Dat kunnen ze ons niet afpakken.

Dop

Ik bestelde voor de kinderen nog eens een brooddoos en een eetthermos bij Greenjump. De oude eetthermos van de oudste dochter is te kinderachtig om mee te nemen naar het middelbaar en de brooddoos van de jongste dochter was echt te klein geworden voor de steeds groter wordende honger.

Ik twijfelde nog om een nieuwe lekdichte dop te kopen voor mijn Klean Kanteen maar deed het uiteindelijk niet. Die zes euro kon ik best uitsparen want ik heb een dop die goed werkt, hij is alleen niet lek dicht.

En toen kreeg ik plots een reclame mail van Greenjump. Als je voor meer dan 35 euro aankoopt, krijg je een lekdichte dop gratis voor de Klean Kanteen.

Snel nog even een mail gestuurd naar de klantendienst of we nog in aanmerking kwamen voor de korting en vandaag kwam het pakje aan MET gratis dop.
Wat een geweldige service daar bij Greenjump! Dat mag toch eens gezegd, vond ik.

Bestek

Vandaag zouden we thuis blijven. En thuis blijven wil zeggen: opruimen. Althans voor mij. De kinders denken daar anders over.
Maar ze gingen wel mee naar de kringwinkel om het een en ander af te zetten. En we kwamen ook zonder spullen terug buiten. Hoera!

Eens terug thuis las ik op Facebook op de freecycle pagina dat er iemand op zoek is naar bestek en servies. Hm, daar hadden wij nog het een en ander van liggen, niet?

Zie hier de buit:

Alles werd uitgehaald en uitgelegd om samen met de echtgenoot te beslissen wat blijft en wat gaat.
Nadien kwamen er ook nog borden en tassen boven. Ik denk dat ik morgen iemand gelukkig ga maken.

Rommel

In het thema: "ontdoe jezelf eens van een hoop rommel" ben ik beginnen opruimen. De echtgenoot was sceptisch want als ik opruimen zeg bedoel ik meestal 'alles van plaats verleggen'.
Dit keer greep hij er dus naast want we zijn al drastisch bezig geweest om alle rommel fotografisch vast te leggen om dan op de tweedehands site te plaatsen.
Wat niet in perfecte staat is gaat naar de Kringwinkel of Opnieuw en Co. Al de rest proberen we aan kleine prijsjes te verkopen. Lukt dat niet, dan hebben ze bij Opnieuw en Co of de Kringwinkel meer werk aan ons.

Wie zijn 'we'? Wel eerst en vooral natuurlijk ikzelf. Goal is om me van al de persoonlijke spullen te ontdoen die ik niet nodig heb, niet gebruik, niet wil, lelijk vind, etc.
Dan zijn er de kinderen die veel moeite hebben met het gegeven maar toch het een en ander op de hoop hebben gelegd.
En uiteindelijk is er de echtgenoot die blijkbaar ineens de microbe te pakken heeft en gretig ingaat op mijn aanbod om alles te verpatsen.

Regels zijn de volgende:
- je neemt een item en gaat na of je het gebruikt
- gebruik je het nooit dan kan het weg
- hou niks bij uit schuldgevoel. Het is niet omdat je een roze glitter boa kreeg voor je verjaardag dat je die uit beleefdheid moet bijhouden ;-)
- geen duplicaten in huis hebben. Je hebt van sommige dingen echt niet meer dan een nodig. Ook niet van ovenhandschoenen, tenzij je er in slaagt om twee dingen tegelijk uit de oven te halen.
- maak foto's van items waar je een mooie herinnering aan hebt. Zo kan je er altijd nog eens naar kijken of maak een foto-album van alle tekeningen van je kind
- hou niks bij omdat het misschien ooit nog eens van pas zou komen. Als je het nog nodig hebt kan je het altijd goedkoop aanschaffen in de kringwinkel.
- leen dingen van mensen als je ze nodig hebt en leen je eigen spullen uit aan mensen die ze nodig hebben. Reiskoffers, boren, tuingereedschap, etc...

Kortom: doe alles weg wat je niet nodig hebt. Met minder spullen bespaar je meer tijd, meer geld en kan je meer genieten van het leven.

Poging twee

We zijn er geraakt, bij Robuust. Dit keer met winkelmand en potjes. Hoera!
De kinderen vonden het super leuk dat ze elk een aantal bakjes mochten vullen. Meel om koekjes en cake te bakken, afwasmiddel, pindakaas, allesreiniger, noten voor in de cruesli, gedroogde appelschijfjes, natriumbicarbonaat en wasnoten.

Ik vind wasnoten geweldig maar vond ze tot nu toe enkel verpakt van het merk 'Seepje'. Nu dus ook in bulk bij Robuust.

De schillen gaan bij de was in de wasmachine in een klein katoenen zakje dat met een koordje goed dicht kan en dan kan je met 3 hele of 6 halve schillen ongeveer drie wasbeurten voort. Na gebruik mogen de noten bij het GFT. Alleen bij witte was zou je moeten opletten voor eventuele bruine vlekjes maar ik heb dat eerlijk gezegd nog niet voor gehad.

Ik kan wel even voort met mijn bakje.

Voor meer info kijk op www.wasnoot.nl

Zero waste goes Suikerrock

De echtgenoot had tickets voor suikerrock. Niet meteen mijne meug maar om hem te plezieren en om eens een kinderloze avond te hebben ging ik graag mee.

Ik bedacht snel nog dat zo'n concert waarschijnlijk weer gepaard zou gaan met veel afval en overliep mijn eigen mogelijkheden om hier aan te ontsnappen.

Glazen flessen, petflessen en drank mochten het terrein niet op maar er stond niks in de folder over andere materialen. Ik nam mijn herbruikbare, lege beker dus lekker mee.

Het vergde wel wat moed maar gesteund door de echtgenoot, die trouwens niet mee doet aan mijn gekke, nieuwe hobby, durfde ik het aan.

En jawel! Ze wilden mijn beker vullen. Daar stond ik dan, trots als een pauw tussen al de vervuilers. Ik hoop nu alleen wel dat het iemand heeft kunnen inspireren om in het vervolg hetzelfde te doen. 

Morgen het volgende festival. We proberen het nog eens.

Toch even melden dat het niet Suikerrock zelf was die verantwoordelijk was voor de avond. Blijkbaar werd het optreden gehouden op het podium dat Suikerrock vanaf vandaag gebruikt voor hun festival. 

Neemt niet weg dat ik met Suikerrock ook even een mailwisseling doe ;-)

Poging 1

Vandaag zouden we eindelijk naar Robuust gaan, de verpakkingsloze winkel in Antwerpen stad. Vrijdag had ik al een lijst gemaakt van wat we allemaal nodig hebben.

- Natriumbicarbonaat
- Tandenborstels
- Gedroogde basilicum
- Afwaszeep
- Allesreiniger
- ...

Mijn potjes en flessen stonden vanmorgen dan ook klaar. De kinderen waren enthousiast (nadat ik ze een stop bij Starbucks beloofd had :-( ) en eenmaal daar aangekomen...................NEE, mijn boodschappentas vergeten! Ik kon wel janken.

We zijn dan maar wat door de stad gelopen en Robuust toch eens binnen gewandeld. De tandenborstels konden we al aanschaffen en ik kocht ook meteen nog wat roestvrij stalen rietjes voor als we bij Startbucks zouden zitten.

De trip was echter niet voor niets. Ik zag wasschillen en kokosolie in bulk die nu dus ook op het lijstje staan.

Overmorgen proberen we het nog eens.

Proper pollekes

In tegenstelling tot een aantal anti-afval-goeroes draait het bij mij niet allemaal rond afval vrij leven. We proberen om ons afval te beperken op verschillende manieren maar bij milieubewust leven komt veel meer kijken. Het gaat over leven in een samenleving die op volle toeren draait rond geld en economie.

Het moeilijkst daar in is het overtuigen van de kinderen. Ze zijn nog klein en beseffen niet waarom ik dit gekke leven probeer te leiden. Want, face it, er zijn geen andere moeders die zo gek zijn als ik om hun eigen handzeep te maken om zo afval te voorkomen. Nu ja, ze zijn er wel maar ze uiten zich niet op een maffe blog zoals ik dat doe.

Milieubewust leven is leven IN de maatschappij en proberen met de dingen die er zijn zo goed mogelijk om te gaan. Freecycle vind ik persoonlijk geweldig. Al die spullen die mensen ergens in hun huis hebben liggen en waar ze niks mee doen gaan gewoon naar iemand anders die er wel raad mee weet. Zo scoorde ik vandaag een stuk aleppo zeep. Het stuk zeep wordt niet weg gesmeten maar door mij gebruikt om er handzeep van te maken.
Dat het stuk zeep verpakt was is dan een bijzaak. Als ze het weg gesmeten hadden, dan hadden ze dat met verpakking en al gedaan.

En de verpakking is meestal minder dan een plastiek pompje dat niet eens hervulbaar is.

Uiteindelijk koos ik om eerst een stukje lavendelzeep te verwerken dat ik ook weer ergens gescoord had. Geen grote fles voor de vuilzak maar een klein plastic dingetje. Het zeepje was charme 50 gram groot en maakte een drietal pompjes vol. We kunnen weer even verder.

Muesli

Ik erger me blauw aan een nieuwe reclame die ik vaak voorbij zie komen. Biologische muesli verpakt in ontbijtporties. Man man, waar zijn we mee bezig?

Dat biologische vind ik nog wel ok maar waarom al die verpakking? Ik durf er zelfs voor wedden dat het potje nog niet tot de helft gevuld is zodat je er nog melk of yoghurt aan kan toevoegen. Ik vind trouwens alle muesli die verpakt is onzin. Het is zo gemakkelijk zelf te maken dat zelfs het kleinste kind zijn favoriete variant samen kan stellen.

Voor een heerlijke muesli/cruesli heb je volgende dingen nodig:

- kokosolie
- haver
- noten
- zaden
- eventueel gedroogd fruit
- honing of een andere zoetstof
- verder alles wat je zelf lekker vindt

Je mengt alles door elkaar en giet er de opgewarmde kokosolie en honing overheen. Alles nog eens goed mengen en dan 10 minuutjes in de oven op 170 graden. Mmmmmm

Behalve de kokosolie kan je makkelijk alles onverpakt vinden op de markt of in een winkel die in bulk verkoopt. Gewoon je eigen potje of zakje mee en klaar.

Smakelijk! Wij gaan dit winnen van de grote vervuilers!

Jurk

Af en toe ruimen we hier drastisch het huis op. Niet alles in een keer maar kamer per kamer of stuk per stuk. Dit keer was de dressing aan de beurt. Zalig om ruimte in je hoofd te creëren en overbodige spullen weg te doen.

Ik heb zo al een paar jaar een aantal rolkraag T-shirts in mijn kast liggen waar ik steeds van denk dat ik die nog wel eens aan zal doen. Maar ik draag niet graag rolkragen en ik vind het bovendien ook nog eens lelijk. Dus waarom bijhouden?

De doos voor de kringwinkel was al aardig vol en ik besloot de T-shirts er bij te steken. Tot ik me bedacht. Zou ik daar niks meer mee kunnen maken? Naaien is de laatste tijd toch een echte hobby geworden en een beetje extra stof is altijd welkom.

Ik had nog een patroon liggen van een jurkje voor de kleine meid. Ze draagt dat ontzettend graag en een paar jurken extra kan nooit kwaad. Ik denk maar aan vakantie etc.

Eerst gingen de mouwen en de rolkraag er af

Dan werd het patroon gepast en geknipt

Ik merkte natuurlijk dat ik weer iets te snel was geweest aangezien ik aan de voorkant een stukje te veel wegknipte maar geen paniek. Komt goed...

Zijkanten stikte ik terug aan elkaar en de hals en mouwen naaide ik om

Dan bleek het geheel toch meer op een zak te lijken dan op een kleedje en moest ik op zoek naar iets extra

Zoals bvb een overschotje van een ander stofje om het geheel mee af te werken.

Misschien naai ik er nog een buidelzakje aan straks in dezelfde stof als de mouwen. Maar het jurkje moest vandaag natuurlijk al aan dus zal dat iets voor later worden.

Excuses ook voor de scheve foto's. De nieuwe instellingen van de computer heb ik nog niet helemaal onder de knie.

Blouse

Kledij kopen is iets waar ik nog niet erg milieuvriendelijk in ben. Ik koop vaak tweedehands maar als ik iets zie dat ik leuk vind zal ik het niet laten om het te kopen als het budget het toe laat.

Biokleding is mooi meegenomen en er bestaan ook speciale websites en winkels waar je biokledij kan kopen. Soms staat er op een etiket van een van mijn kledingstukken wel eens dat het van biokatoen gemaakt is maar dat is bij mij dan eerder toevallig dan bewust.

Het probleem is ook dat ik vaak mijn 'goesting' niet vind. Ik heb iets in mijn hoofd maar kan het nergens vinden. Tijd dus om te beginnen experimenteren met de naaimachine.

Op de rommelmarkt vond ik een leuk stofje. Geen idee waaruit het gemaakt is. Het rekt dus katoen zal het wel niet zijn. Maar het is tweedehands en recycleren is toch ook al iets, niewaar?

Het zou eigenlijk een kleedje worden met een beetje frons zodanig dat ik mijn klein buikje wat kan wegmoffelen. Maar dat kleedje bleek moeilijker dan verwacht en met wat suggesties van anderen bleef het bij een 'Birdy blouse'.

Patroon komt van http://mamasaartje.blogspot.be/2014/05/de-birdy-bloesblouse-tutorial.html

En hier is hij dan:

Droogshampoo

Ik zat gisteren met een dilemma. Nee, geen levensbedreigende dingen. Laat het ons houden bij een 'lastig voorval'.

Mijn haar was vettig en eigenlijk was het tijd om het te wassen. Maar ja, ik zou wel de volgende dag met de kinderen gaan zwemmen en dan zou het wassen voor niks geweest zijn. En mijn haar twee keer na elkaar wassen? Ik denk het niet!

Ik heb al wel vaker gehoord over droogshampoo en hoe gemakkelijk dat is. Maar ik stond er sceptisch tegenover. Het wordt verkocht in spuitbussen en die zijn ten eerste al erg milieu onvriendelijk en ten tweede zijn die dingen best duur voor wat ze zijn. En wat als het goedje me niet aan staat? Kieper ik het dan gewoon allemaal de vuilbak in? Of zadel ik er een vriendin mee op?

Een ex-mede-studente van me is gestopt met haren wassen. Ook dat leek me niet zo'n fris idee. Ik weet wel dat haar wassen niet echt noodzakelijk is. Bij mijn twee oudste kinderen doe ik het ook niet en hun haar ziet er netjes uit. Maar voor mezelf??? Hm, ik weet het niet.

Dus ging ik het internet op en neer en kwam er achter dat gewoon wat maïzena de truc doet. Onder het motto: 'Kap eens wat bakingrediënten op je hoofd', ging ik aan de slag.

Gelukkig ben ik redelijk blond waardoor het witte poeder niet meteen opvalt. En ja hoor! De vette haren werden terug mooi en vetvrij.
Misschien niet meteen iets voor elke dag maar voor deze kleine noodsituatie best een handige tip.

Vlees

Veertig dagen zonder vlees. Een mooi initiatief. Veel mensen schreven zich in. Ik ook.

Ik wou mezelf toch eens testen. Want ik zeg wel altijd dat ik mijn vleesje nodig heb. Maar is dat ook zo? Kan ik zonder? Wat ga ik dan eten? Gewoon doen was de boodschap en dus begon ik vol goede moed.

Eerste uitdaging was uit eten gaan met de kinderen. Het werd een camembert en tomaat op toast. Beetje smakeloos maar wel veggie.
Voor de rest at ik eigenlijk veel kaas. Croque met enkel kaas, broodje gezond, broodje smos met kaas, krentenbollen met kaas, broodje crazy goat zonder spek.
Maar dan begon ik met tonijn en ik vind tonijn niet echt een goed alternatief voor vlees. Tonijn is misschien nog wel slechter.  Dus bleef het verder bij ei, groenten en kaas.

Ik begon mezelf slap te voelen. Hoofdpijn, misselijk. O ja, en ook slecht gezind. De kinderen waren niet blij met hun veggie mama. Na anderhalve week hield ik het dan ook voor bekeken.

We eten nu wel minder vaak vlees. En ik betrap mezelf er op dat er echt wel dagen zonder vlees zijn maar helemaal veggie? Nee, niks voor mij. Ik heb het geprobeerd, het staat vast. Misschien niet helemaal wetenschappelijk bewezen maar ik ben een vleeseter. PUNT.

Fruitprobleem

Dat klimatariër zijn niet gemakkelijk zou worden had ik wel geweten maar dat het ZO moeilijk is slaat toch een beetje tegen.

Neem nu fruit. De kinderen zijn verplicht elke dag fruit of groenten mee naar school te nemen. En wat afwisseling is geen luxe, toch? Wel, ik ging deze week met de kindjes naar de supermarkt (sowieso geen goed idee, I know) en liet hen wat lekker fruit uit zoeken.

KIWI: nee, dat komt van ver weg
MELOEN: komt ook van ver weg
APPEL: niet het seizoen of komt van ver weg
PEER: niet het seizoen, of wel? Euh.......
BANAAN: ook van ver weg maar kunnen we niet weigeren aangezien papa zijn geld daarmee verdient ;-)
MANGO, BESJES, APPELSIEN, MANDARIJN, DRUIVEN, AARDBEI, STERFRUIT, ....

OK, ik geef het op.

Groenten zijn ook weer zo'n tegenvaller. Je geeft je kind toch geen kolen mee naar school? Ja een enkele keer willen ze wel een roosje bloemkool proberen of een wortel meenemen. Maar dan zijn er kerstomaten, paprika, komkommer. Allemaal klimatarisch niet OK.

Moraal van het verhaal: Ik ben gechareld. Mijn kinderen vinden mij de aller-aller-vreselijkste moeder op aarde. Waarom wonen wij niet gewoon in Ecuador?

Klimatariër

De klimatariër. Het lijkt een nieuw begrip.
Na de vegetariër, de persoon die geen vlees eet en de veganist, hij of zij die geen dierlijke producten eet is er nu ook de klimatariër. Ik dus.

Idee is om klimaat vriendelijk te leven. Weinig vlees en vis, biologisch, lokale producten en met weinig tot geen afval.

Maar omdat ik ook wel eens wou zien of ik echt zonder vlees zou kunnen vond ik het een goed idee om eens 40 dagen zonder vlees mee te doen. Ik ben een echte vleeseter. Achterkleindochter van een echte beenhouwer en getrouwd met een echte Duitser wordt er hier thuis heel wat vlees geconsumeerd.

Wat ik in al mijn goede voornemens wel vergeten was, is dat ik ook jarig ben in de vasten periode en ik dus ook op mijn verjaardag geen vlees zou mogen eten. En ik wou zo graag gourmet.
Maar ik vind raclette kaas ook heel lekker en die vegan worstjes uit de supermarkt zagen er nog wel goed te doen uit.

Resultaat was een gezellig eten met heerlijke raclette kaas en afschuwelijke worstjes. Gelukkig doet de rest van de familie niet mee en hebben zij dus wel lekker gegeten. Ik kan er maar niet aan wennen maar zet toch door!

Zondag is geen vastendag. Laten we daar al naar uit kijken.

Ijstip

Vanmorgen hoorde ik op de radio een geweldige milieu-tip. Zo simpel dat zelfs ik het had kunnen bedenken maar niet dus. De volle eer gaat naar de weervrouw van Q-music. Geen idee hoe ze heet maar ongetwijfeld zijn er onder u die het wel weten.

Tip luidt als volgt: Ontdooi uw vriezer regelmatig. Dat neemt de extra ijslagen in uw vriezer weg en optimaliseert het rendement ervan. (Nu dat wisten we al).
En dan is het natuurlijk NU de moment om dat massaal even te gaan doen want buiten vriest het voor de moment heerlijk, als u dat al gemerkt zou hebben.

Haal dus vanavond, als het buiten lekker koud is, uw vriezer leeg en leg de inhoud buiten. Laat de vriezer ontdooien, kuis hem eens properkens uit en leg nadien de inhoud terug in de geoptimaliseerde vriezer.

Meteen eens een goed moment om alles wat reeds jaren over datum is weg te smijten en te ontdekken wat er nu weeral in dat potteke van de afhaalchinees zonder etiket zit.

Ik wens jullie vanavond veel vreugde en plezier. En denk eraan: het milieu zal u wederom zeer dankbaar zijn.

P.S.: Mocht u niet beschikken over een plekje buiten raad ik u aan het niet op straat te zetten. We willen u geen GAS boete bezorgen natuurlijk. U zal dan inventief op zoek moeten naar een alternatief. Ook leuk.

Deprimerend

Gisteren had ik weer een les 'Wereldbrede uitdagingen'. Het is een vak dat gegeven wordt in het laatste jaar van de opleiding Sociaal Werk aan de KdG. Ik dacht in het begin dat het over armoede zou gaan en hoe mensen over heel de wereld elkaar beïnvloeden en zo.

De docent is 'nogal ne rare' zoals hij het zelf zegt. Hij is GROEN en dan bedoel ik niet van kleur maar wel van instelling. En dat vertaalt zich enorm naar de cursus.
Hij geeft dit vak al zeven jaar en is er vol van. Hij weet dan ook veel en staat gelukkig, in tegenstelling tot andere docenten, open voor feedback vanuit de zaal.

Ik vind zo'n les wel interessant natuurlijk en ga graag. Ook al betekent dat, dat je om 8.15u al in de les moet zitten. Er komen veel statistieken, cijfers en statements bij kijken dus je kan er maar best je hoofd bij houden. Wat niet altijd makkelijk is als je naast je beste vriendin zit.

Maar gisteren ging het over het toekomstperspectief van de aarde en onze rol daar in en de rol van de aarde etc.
En toen had ik even een moment van twijfel. Waarom doe ik dit toch allemaal? Waarom probeer ik mensen te overtuigen om milieuvriendelijk te gaan leven? Waar steek ik mijn energie toch in? En bovenal: Ik ben helemaal niet zo goed bezig omdat de overheid geen restricties kan/durft/mag opleggen.
Heeft het allemaal wel nog zin? Binnen een aantal generaties is het hier gedaan en stikken we allemaal door de toegenomen CO2. Ik kan daar als kleine mens niks aan veranderen zo helemaal alleen.

Half depressief ben ik de klas verlaten. De namiddag bracht soelaas, gezelligheid en rust. En dan kwam ik tot het besef dat ik gewoon nog harder moet proberen. Nog beter mijn best moet doen. Want ik heb al mensen kunnen overtuigen. Ik heb al mensen mee op pad genomen. En dat worden er hopelijk alleen nog meer.