maandag 15 september 2014

Boodschappen

Gezucht en gepuf bij mensen rondom mij die het initiatief van verpakkingsvrij winkelen wel tof vinden maar er zelf niet toe komen.

Gekende uitvluchten zijn:

- ik vergeet altijd mijn eigen zak
- ik durf er niet mee aan te komen bij de slager
- ik heb nooit de juiste ingrediënten in huis
- het is makkelijker om het gewoon niet te doen

Herken je jezelf in minstens een van deze uitspraken? Dan is het tijd voor tips.
Want hoe doe je dat nu eigenlijk?
Wel het is simpel en niet simpel. Het allerbelangrijkste is plannen. Of je nu full-time werkt of thuiswerkende ouder bent, het enige wat je moet doen is plannen en organiseren.

Hier komen de tips:

1) Maak een boodschappenlijst die op een plek ligt waar iedereen hem ziet en kan aanvullen.
Best vermeld je de aankopen per winkel.






2) Kies de dag waarop je gaat winkelen op voorhand, als dat kan. De voorkeur gaat uit naar winkelen op de markt maar dat is voor de meesten onder ons moeilijk.

3) Bepaal met welke potjes je je aankopen zal doen. Ik gebruik deze om naar de slager te gaan. We hebben ook nog een groter exemplaar voor de worsten en ander vlees. Na een tijdje weet je precies hoe veel er in elk potje kan.


4) Zet je boodschappentas gevuld met propere potjes en zakjes op een strategische plaats





5) Zet ook in de auto altijd een bak of mand met zakjes en potjes voor in geval van nood




6) Koop je drank bij een drankenhandelaar die statiegeldflessen aanbiedt


7) Laat alles wat te veel verpakt is liggen in de winkel. Denk na of je het nodig hebt en of je het niet zelf kan maken. De eerste weken is dat zoeken maar het went.

8) Laad je boodschappen meteen uit bij thuiskomst en steek je zakjes terug op hun plaats





9) Durf de slager aanspreken. Meestal valt de confrontatie best mee en eens je vertrokken bent hoef je je niet langer te schamen.

10) Voel je niet schuldig als je toch eens iets koopt dat niet gepland was of heel erg veel verpakking bevat. Het is bijna niet mogelijk om verpakkingsvrij je inkopen te doen.

Eens per maand of per twee maanden wil ik een grote aankoop doen van wasmiddel, afwasmiddel en allesreiniger. Hiervoor houd ik alle lege flacons bij die ik dan wil hervullen bij Robuust of een andere winkel die deze zaken in bulk aanbiedt.

Vragen staat vrij! En veel plezier tijdens het winkelen.

donderdag 11 september 2014

Deodorant

Ik was vroeger een echt stinkerdje. Geen idee hoe dat komt. De ene mens heeft daar schijnbaar meer last van dan de andere.
Een klein fietstochtje kon me al doen ruiken en ik schaamde me daar erg over.

Geen idee of iemand het ooit geroken heeft. De Belg is op dat vlak nogal beleefd en geeft niet graag commentaar over een ander zijn geurtjes. Maar ik rook het zelf wel en alleen dat al was vervelend.

T-shirten moesten uit katoen gemaakt zijn, werden elke dag ververst (soms twee keer) en af en toe moest ik een truitje de vuilnisbak in kieperen omdat ik de geur er gewoon niet uit kreeg. Ook wassen op 60 graden bood soms geen oplossing.

Ik heb allerlei geprobeerd. Roldeo, spuitdeo, zweetstopper. Niets dat echt hielp en het blijkt allemaal nog eens schadelijke stoffen te bevatten. Waar zijn we toch mee bezig?

In juni ontdekte ik de zelfgemaakte deodorant. En tsja, zeg nu zelf, wat had ik te verliezen?
Het was wel even wennen om de pasta elke ochtend onder mijn arm te smeren maar met de zomermaanden in volle gang was dit de ultieme test.

Tot mijn grote vreugde ontdekte ik dat er geen geur meer was. Ik zweet nog wel maar de geurtjes worden mooi geneutraliseerd door de maïzena in de pasta. Ook werkt de kokosolie en de natriumbicarbonaat anti-bacteriëel zodat de beestjes geen schijn van kans meer hebben.

Een T-shirt gaat nu twee dagen mee en kan in de was op dertig graden. Ik voel me terug schoon en vrij en hoef geen schadelijke stoffen op mijn lijf te spuiten. En als ik een reclame op televisie zie voor deodorant, dan moet ik daar eens hartelijk om lachen!








En ik hoef ook niet meer op die lelijke flacons te kijken. NAH!

dinsdag 9 september 2014

Suiker

Sinds ik begonnen ben aan mijn milieu-programma hier thuis, is er toch al het een en ander veranderd. Het voornaamste is dat de afvalberg met meer dan de helft verminderd is. Ook kopen we bewuster in, wat ook inhoudt dat we veel dingen gewoon niet kopen.

De verleiding tot het kopen is gewoon minder groot en zelfs de kinderen beginnen stilaan spontaan mee te draaien. Ik hoef hen daar zelfs niet toe te dwingen.

We bakken nu zelf ook al onze koekjes. Soms leidt dat tot frustratie door tijdsgebrek en het plezier van bakken is er een beetje af. Maar toch doen we ons best en nu ook de oudste dochter weet hoe ze een cake moet bakken, komt het allemaal wel in orde.

Maar door het bakken is me wel het een en ander opgevallen. Namelijk hoe veel suiker en boter er in die dingen zit. In het begin van mijn project kocht ik een vijf kilo zak suiker om zo weinig mogelijk afval te hebben. De echtgenoot ging in de tegenaanval en gelijk heeft hij. Zo veel suiker. Dat kan toch niet goed zijn.

Ik ging dus op zoek naar een beter alternatief. Voorlopig ben ik bij ongeraffineerde rietsuiker beland. Maar volgens mij kan het nog beter.
Aspartaam, stevia en andere vervangers vind ik maar niks. Stevia omwille van de smaak en al de rest omwille van de chemie die er in zit. 

Dus als er mensen zijn die een beter voorstel hebben, dan hoor ik het graag. Mijn dagelijkse koekje schrappen is nu eenmaal geen optie.





maandag 1 september 2014

Eerste schooldag

Ik vond het vandaag een behoorlijk groene, eerste schooldag. De lunch van de kinderen zat in hun brooddoos, de herbruikbare flesjes werden gevuld met water en elk kreeg een zelfgemaakt koekje mee. Van dit alles, niets verpakt in enkelvoudig wegwerpmateriaal.

We wandelden ook naar school en terug naar huis. Het is niet ver maar net ver genoeg om er moe van te worden. Goed gedaan dus. Helemaal blij.

Tot ik de zoon hoorde vertellen dat de boeken die hij meegekregen had, gekaft moesten worden MET PLASTIEK.
Oke, ik geef toe. Ik was al een beetje op mijn hoede aangezien de dochter drie jaar geleden ook bij deze juf zat. Ze is nochtans erg milieubewust en maakt deel uit van het MOS-team binnen de school. (MOS = milieu op school).

Ik liet het allemaal even bezinken en besloot gewoon niet te kaften tot ik op een geweldig idee kwam. Er hing daar toch nog zo'n plastic zak in de keuken. Die is toch perfect?

En dus ging ik aan de slag. De zak werd in stukken gesneden en werd mooi rond de boeken geplakt.

Toch nog een groene eerste schooldag dus.